J.D.J. Buve (* 1935) is een on-Nederlandse filosoof. Hij interesseert zich voornamelijk voor metafysica en wat hij noemt 'het wezen' van alles. Decennialang was hij onderdeel van een zeer exclusief gezelschap Duitse filosofen: Jacob Taubes, Ernst Wolfgang Böckenförde en Carl Schmitt, van wie zijn klassieke tekst 'Land und See' ook in vertaling bij de Blauwe Tijger verschijnt.
Van iedereen in dit gezelschap kan hetzelfde gezegd worden: ze hielden zich met het wezen van de dingen bezig. Voor hen geen emancipatie- of actiefilosofie. Deze kring is inmiddels echter uitgestorven en net als in Nederland, is nu ook in Duitsland het metafysische denken verdwenen.
Aan het einde van zijn leven verantwoordt Buve zich voor zijn intellectuele activiteit. De laatste drie decennia ontwikkelde hij meer en meer een eigen theorie over het wezen en de waarheid. Hoewel hij hierover meerdere boeken schreef, bevat deze autobiografie een tiental nooit eerder verschenen illustraties van de theorie, die Buve Veritas duplex noemde: de dubbele waarheid. Deze tien illustraties maken zijn theorie meteen begrijpelijk voor iedereen. In tijden van ernstig negeren van metafysica is Buve degene die de vlam doorgeeft aan opkomende generaties metafysici.
