In de graphic novel Naar Texas en terug neemt een vader zijn adolescente zoon mee op reis als een moderne ‘rite de passage’: Jeroen, de vader, besluit dat het tijd is zijn zoon te begeleiden naar volwassenheid. Boris is gestrand in het onderwijs en gaat al drie jaar niet naar school. Hij ligt vooral op zijn bed met zijn telefoon en kijkt zijn favoriete Netflix-films en -series, telkens opnieuw. Na Verdun en het Westelijk front, reizen ze in 2016 af naar Texas om er de presidentsverkiezingen te volgen. Jeroen is degene die aanvankelijk een getekend en geschreven verslag van hun wederwaardigheden maakt, maar wanneer Boris zich daarin mengt en zijn kant van het verhaal gaat vertellen, ontstaat er een interessante dialoog vanwege Boris’ andere kijk op de werkelijkheid; informatie die via de zintuigen binnenkomt verwerkt hij op een radicaal andere wijze.
