Red Light Tales is een boekje met humor geworden. Met veel genoegen
ben ik in de huid van het Kaapse meisje van plezier gedoken.
Zit ik eenmaal in een personage, dan ben ik dat ook; ik voel
haar wezen tot in mijn haarvaten. Na het schrijven moet ik afkicken
met een kopje thee en een rumboon. Mijn dochter Rosalie Bambara
heeft met al haar creativiteit een femme fatale in de tunnel
voor mij getekend. http://www.bambara.nl/
Ik ben geboren in de tijd dat Katendrecht nog echt 'de Kaap' was.
Mijn vader was een trouwe klant bij de kroegen daar. Wanneer ik
mijn ogen sluit, zie ik weer de rokerige ruimtes voor me en herinner
me de geur die daar hing. In mijn gedachten kijken de dames
van plezier dan vanaf hun barkruk naar mijn vader. Hij hield van
accordeonmuziek en hij wilde dat ik het instrument zou gaan leren
bespelen. Hij was een man van het leven, werkte zich kapot en
gaf zijn zuurverdiende geld dan dikwijls aan de verkeerde dingen
uit. Mijn moedertjelief jammerde vaak, maar ´droeg haar lot,´ zo
noemde zij dat. Ik begreep dat niet en leek wat dat betreft meer op
mijn vader dan op mijn moeder. En toch...; naarmate mijn leeftijd
vordert, weet ik dat ik ook de kracht om verder te gaan van mijn
moeder heb geërfd. Ik hield van beiden evenveel en tijdens het
schrijven van mijn boeken, blijven zij altijd op een afstandje in mijn
leven. Als ik andere ouders had gehad, was ik een ander persoon
geweest. Dan had ik misschien nooit over hoeren geschreven. Ik
ben blij met wie ik ben en ik zal blijven schrijven, want mijn vader
en mijn moeder hebben mij op twee totaal verschillende manieren
geïnspireerd.
