Het oog bedrogen, trompe-l'oeil: deze term wordt gebruikt voor een vorm van realisme in de kunst die bedrieglijk echt oogt. In de klassieke oudheid wordt al geschreven overs childers die zo natuurgetrouw schilderden dat hun werk de omgeving in verwarring bracht. Zo zou de hofschilder van Alexander de Grote ooit een slang hebben geschilderd die de kwetterende vogels tot zwijgen bracht.
Met een literaire blik beschrijft Nicolaas Matsier de trompe-l'oeil. Hij legt dwarsverbanden door de eeuwen heen en verbindt Rembrandt met Vermeer en Van Hoogstraten met de eigentijdse Reuter en Banksy. Matsier leidt de lezer door een mozaiek van een van de meest bijzondere vormen van schilderkunst.
