Is Maan een meisje, een hemellichaam, een dwaallicht, een geestverruimend middel? Of alles tegelijk? We zullen het nooit zeker weten want Maan! is een verhaal in beelden waarin geen vragen worden gesteld of beantwoord. Barend van Hoek tekent de lotgevallen van een meisje dat een zoektocht onderneemt naar, ja wat eigenlijk? Het geluk?
We zien haar in duistere, meestal nachtelijke situaties, peinzend onder de volle maan, zittend op griezelige hoogten, lopend, rijdend in een auto, dwalend door kelders en krochten om soms beschutting en iets te eten te vinden in een eenzame caravan in een bos. Tenslotte wordt ook de eenzaamheid doorbroken wanneer ze een gelijkgestemde persoon treft.
Tijd voor deel twee dat zich ook bij daglicht afspeelt, dat veel helderder van kleur is en waar de hoofdpersoon belandt bij een bebaarde druïde of kluizenaar die zich met zijn onafscheidelijke gitaar ophoudt aan de onherbergzame rafelranden van de samenleving. Een wijze of een dwaas, outcast of profeet? Zij (het meisje) en hij (de kluizenaar) kunnen model staan voor mens en god, jeugd en ouderdom, the Beauty and the Beast, zoeken en vinden, het eenzame pad en de symbiose. Het is dan ook geen toeval dat het werk van grote illustratoren en tekenaars uit het verleden erin doorklinkt, van William Blake tot Frans Masereel, Philip Guston en Robert Crumb. De kleine schilderingen van Van Hoek schitteren in de details zoals de lichteffecten van maan, straatverlichting en de koplampen van auto’s, waaraan hij nog lichtgevende ogen, gitaren, graafmachines en tal van andere, leuke en raak getekende details toevoegt. Een beeldverhaal dat nooit verveelt en geen twee keer hetzelfde verloopt.
