Het zijn vaak enigszins verloren plekken en al te gewone, banale dingen, die de aandacht trekken van Gies Backes (Venlo, 1977). Een ouwe caravan, een deels overwoekerde motorboot, een rijtje afvalcontainers, een gehavend stuk vloer, een perk agaven. Door de bijzondere penseelvoering herkenbaar, maar niet fotografisch scherp geschilderd in zich enigszins terugtrekkende kleuren. Mensen lijken er net voor de komst van de schilder te zijn vertrokken. Onwillekeurig stelt de kijker er zich geen galakleding bij voor. Bij een tentoonstelling werd zijn werk ooit aangekondigd als ‘romantiek van stilstand en verval’.
Zo brengt Backes nieuwe verhalen in de wereld over het gewone, het alledaagse, met voldoende vrije ruimte voor de kijker.
Voor deze eerste uitgave over zijn werk praat hij met auteur Kees Verbeek over zijn werk en wat hem beweegt: ‘Het zijn ontzettend fijne plekken om een tijdje rond te hangen.’
Fietsend door geboortestad Venlo op zoek naar die plekken, stuiten ze op belangwekkende associaties.
Kunstrecensent Mischa Andriessen plaatst in zijn bijdrage aan dit boek Backes’ werk in een bredere context.
