In haar jongste dichtbundel In de eerste uren Zomer neemt Inge Braeckman het delicate maar belangrijke evenwicht tussen natuur en cultuur, poëzie en muziek, taal en zang als uitgangspunt. Aan de hand van vier delen die fungeren als vier bewegingen van het muzikaal-poëtische principe, structureert ze de bundel op een intuïtief-rationele manier waarbij ze telkens weer elke voor de hand liggende of voorspelbare systematiek ontkracht. Op die manier ontstaat er een ingenieus spel met de gulheid en onverwachtsheid van taal. Haar beeldspraak laveert tussen het tastbare en onaantastbare De realiteit wordt omhelsd in eigenzinnige metaforiek. Details zijn essentieel.
