De Utrechtse schilder Erik Suidman (1964-2018) schilderde vrijwel uitsluitend mensen - vooral mensen in kwetsbare, verdrietige of wanhopige toestand. Zijn personages slepen zich voort door een uitzichtloos bestaan, verstoppen zich achter een masker of schreeuwen hun frustraties uit.
Suidman was een autodidact, die pas op dertigjarige leeftijd zijn bestemming als schilder vond. Hij was uiterst productief, ook om de tijd die hij had 'vermorst' in te halen, en maakte minstens tweehonderd grote werken en ruim dertienhonderd kleine. Op 2 januari 2018 verongelukte hij in India.
Dit boek is een weergave van zijn indrukwekkende werk en een eerbetoon aan een kunstenaar en vriend. Het is samengesteld door zijn partner Fabian Galama, collega-kunstenaar Lou Vos en studievriend Roy van de Graaf. Het boek schetst zijn ontwikkeling als schilder en doet een voorzichtige poging om het werk te duiden. Maar het laat vooral veel bijzondere schilderijen zien, waarvan de museale kwaliteit inmiddels is erkend.
The Utrecht painter Erik Suidman (1964-2018) almost exclusively painted people - especially vulnerable, sad or desperate people. His characters drag themselves through a hopeless existence, hide behind masks or scream out of frustration.
Suidman was an autodidact, who only found his calling as a painter at the age of 30. He was extremely productive, also to make up for lost time, and made at least 200 large works and more than 1300 small ones. He passed away tragically in India on 2 January 2018.
This book catalogues his impressive work and is a tribute to an artist and friend. It was compiled by his partner Fabian Galama, fellow artist Lou Vos, and university friend Roy van de Graaf, and traces his development as a painter while tentatively attempting to interpret the work. But above all it reproduces a lot of special paintings, which have since been acknowledged as being of museum quality.
