‘Hoe komt het dat we nog altijd barbaren zijn?’ Rond deze indringende vraag van Friedrich Schiller (1775) bepleit Francis Smets de actualiteit van het schone als een levensnoodzakelijke eenheidservaring. Schoonheid (of het gebrek eraan) staat niet los van het leven of de wereld. Wie haar vandaag opnieuw durft te verbinden met de zintuiglijke en spirituele, ethische en metafysische dimensies van het bestaan, ontdekt dat de schoonheid nog onverminderd een bron is van waarheid, vreugde en zingeving.
'De vleugels van de weemoed' is een gewaagde, persoonlijke synthese waarin Francis Smets inzichten en bronnen uit zeer verscheiden filosofische en levensbeschouwelijke tradities samenbrengt. Nieuwe lezingen leiden tot nieuwe interpretaties. Het resultaat is een even erudiet als leesbaar essay dat de lezer meeneemt op een verrassende reis door vele tijden en diverse werelden: uitdagend en tegelijk uitnodigend, oneigentijds en daarom juist uiterst actueel.
De eerste uitgave van dit boek verscheen in 2014. Voor Stuivenberg bezorgde de auteur een geheel herziene uitgave.
